Κάποιοι φωτογράφοι έχουν δώσει νέο νόημα στην έννοια ψηφιακή επεξεργασία, τη χρησιμοποιούν παντού και πάντα στο maximum. Η φωτογραφία με φυσικά χρώματα τείνει να είναι είδος προς εξαφάνιση. Χρόνια τώρα βλέπω συνεχώς φωτογραφίες στα flickr, photo.net, fredmiranda και εσχάτως στο tumblr, δεν αντέχω άλλο να βλέπω ψεύτικα χρώματα και αφύσικες HDR λήψεις. Ήμαρτον πια!
Photo by Allard Schager
Αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι όταν βλέπω καταπληκτικές φωτογραφίες με φοβερό κάδρο και φωτισμό, τουμπανιασμένες με το φότοσοπ. Μου θυμίζουν τις τηλεοράσεις στα ράφια των καταστημάτων ηλεκτρονικών που τις έχουν σε ειδική ρύθμιση με πειραγμένα χρώματα και άπειρο κοντράστ. Δεν έχει σημασία ποια παίζει καλύτερα, σημασία έχει να τραβάει την προσοχή του πελάτη ένα χρωματιστό υπερθέαμα.
Όταν επεξεργάζομαι τις φωτογραφίες μου -κυρίως για να τις μετατρέψω από raw σε jpg- έχω στο μυαλό μου την εικόνα που έβλεπα όταν τις τράβηξα. Τις «πειράζω» όσο χρειάζεται για να αναπαράγω αυτή την εικόνα. Μόλις φτάσω στο σωστό σημείο, σταματάω. Αν πάω λίγο παραπάνω πλέον δε μου λέει τίποτε η φωτογραφία, δεν βλέπω αυτό που με είχε παρακινήσει να κάνω το κλικ, δεν είναι δικό μου δημιούργημα.
Αν είσαι κι εσύ φίλος των υπεβολικά κορεσμένων χρωμάτων και των HDR: Δοκίμασε να ασχοληθείς με τη ζωγραφική, η φωτογραφία απλά σε περιορίζει. Δεν υπάρχει λόγος να προσπαθείς να ζωγραφίσεις πάνω από ένα τοπίο, καλύτερα να ζωγραφίσεις εξαρχής το τοπίο αυτό, όπως ακριβώς το θέλεις. Άσε που μπορεί να γίνεις διάσημος με τη ζωγραφική, ενώ με τη φωτογραφία το βλέπω χλωμό.
Συγγραφή: Αndreas Langousis
Κάθε φωτογραφία κρύβει μια ιστορία 